Vergoeding zonder reëel inkomstenverlies

(179) De vergoeding van materiële schade voor een periode van tijdelijke werkongeschiktheid heeft betrekking op enerzijds het verlies in economische waarde op de arbeidsmarkt en anderzijds op de verhoogde inspanning die nodig is om de normaal taak te vervullen. Het slachtoffer dat volledig werkongeschikt is maar in deze periode van werkonbekwaamheid geen inkomstenverlies heeft lijdt bijgevolg geen economische schade. Aangezien men totaal niet in staat is tot werken kan men evenmin aanspraak maken op een vergoeding voor de geleverde meerinspanning vermits deze onbestaande is. A contrario kan het slachtoffer dat gedeeltelijk tijdelijk werkongeschikt is maar een meerinspanning levert om zijn normale beroepsactiviteiten toch uit te oefenen aanspraak maken op een vergoeding uithoofde van extra patrimoniale schade. Deze schade zal meestal ex aequo et bono berekend worden, waarbij het inkomen van het slachtoffer niet als grondslag kan worden genomen. De aarde van de beroepsactiviteiten en de graad van hinder bij de opgelopen letsels bepalen immers de geleverde meerinspanning. Vaak wordt de vergoeding berekend op basis van een forfait per dag. Dit forfait ligt dikwijls in de buurt van het bedrag dat als morele schadevergoeding per dag werkongeschiktheid wordt gegeven (bv.14,87 euro/dag). Het Nationaal Verbond van Magistraten van Eerste Aanleg en het Koninklijk Verbond van Vrede- en Politierechters voorzien in hun recentste indicatieve tabellen een vergoeding van 17,35 euro per dag. Gezien deze extrapatrimoniale schade enkel kan verschuldigd zijn voor periodes van gedeeltelijke werkongeschiktheid dient de berekening dus prorata te gebeuren. B.V. iemand die het werk volledig heeft hervat in een periode van 40% gedeeltelijke werkongeschiktheid heeft dus recht op een vergoeding voor deze post van 5,95 euro per dag als het basisbedrag aan 14,87 euro per dag werd genomen. Voor de kleinere degressieve graden van arbeidsongeschiktheid (bv. Tot 10 a 15%) wordt vaak geen vergoeding voor materiële schade toegekend waar bij geredeneerd wordt dat voor kleine ongemakken en lichte hinder een morele vergoeding moet volstaan.